Anonimowy użytkownik
Cegielnia Dawia: Różnice pomiędzy wersjami
brak opisu edycji
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
__NOTOC__
{{Ambox|type=delete|text=Ten obiekt już nie istnieje.}}<mapframe latitude="54.547501" longitude="17.759743" zoom="16" width="800" height="300" align="center">
{
Linia 20:
]
}
</mapframe>
</mapframe>[[Plik:Cegielnia dawia 1.jpg|Od lewej: Andrzej Sinkowski, Mirosław Dawidziuk, Franciszek Mielewczyk i Jerzy Orzechowski.|mały|300x300px]]<ref>Źródło -> [https://lebork.naszemiasto.pl/lebork-cegielnia-ma-gline/ar/c10-6181467 www]</ref>Cegielnia Dawia należała do najstarszych produkcyjnych zakładów pracy w mieście. Kiedy przekształcano Słupskie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej, starą cegielnię na 5 lat wydzierżawił Stanisław Dawidziuk. Po 3 latach kupił ją. W 1989 r. do spółki przystąpił syn Mirosław, biolog z wykształcenia.▼
=====.=====
▲
<blockquote>- Większość prac wykonywano siłą rąk, trzeba było pchać wózki, ręcznie ładować i rozładowywać piec - wspomina Mirosław Dawidziuk. - Suszenie było naturalne, na słońcu, więc cegielnia funkcjonowała od wiosny do jesieni. Prawdziwa manufaktura. Ojciec, po 35 latach pracy w ceramice, odszedł na emeryturę na początku lat 90. Zostałem na schedzie. No i sprawdziło się powiedzenie ceramików: kto wdepnął w glinę, trudno mu się z niej wydostać.</blockquote>
[[Plik:Cegielnia dawia cegla.jpg|mały|300x300px]]
| |||